Ik was met hem getrouwd, maar hij niet met mij
Misschien herken je jezelf wel in dit verhaal… Drie uur na onze huwelijksvoltrekking veranderde mijn prins op het witte paard in een lelijke kikker. Om de volgende ochtend opnieuw Prince Charming te worden en twee dagen later weer te beginnen kwaken.
Zijn spiraal van geweld begon subtiel. Zonder dat ik het merkte, schoof hij mijn grenzen steeds verder op. Hij isoleerde me en wou niet dat ik nog naar de avondles ging, hij liet me nooit alleen naar de supermarkt gaan, praatte me schuldgevoelens aan, dweilde de vloer met mijn nieuwe kleren, slingerde de fles wijn tegen de muur en putte me volledig uit door onophoudelijk door te drammen en me verschillende keren per nacht wakker te maken – elke nacht opnieuw, week na week, maand na maand en jaar na jaar. De dreiging van geweld hing ook altijd in de lucht, zodat ik me zo klein mogelijk maakte en op eieren ging lopen.
Maar het moeilijkste was zijn voortdurende geswitch tussen liefdevol gedrag en haat. Hij schreeuwde tegen me tot hij geen stem meer had en schold me uit tot ik de tel was kwijtgeraakt, maar dan vond ik ’s avonds een ruiker bloemen of een liefdesbrief op mijn hoofdkussen. Ik geraakte volledig in de war. Wat moest ik hiermee? Samen hulp gaan zoeken was geen optie, want met hem was niets fout en ik beeldde me alles in.
Na 20 jaar deed ik een ultieme poging om een open gesprek te voeren met hem, maar hij reageerde niet en staarde naar goede gewoonte misnoegd naar een plek op de muur, net boven mijn hoofd. Drie uur later zat hij nog steeds naar de muur zat te staren “Joseph. Oh, Joseph, ik ga dood vanbinnen,” kreunde ik. Nog altijd geen reactie. Ik ademde langzaam terug in, rechtte mijn rug en trok op dat moment in mijn hoofd de finale lijn. “Je hebt mijn hart lang geleden voor het eerst gebroken”, zei ik. “En het valt niet meer te lijmen. In alle eerlijkheid ben ik al die jaren wel met jou getrouwd geweest, maar jij nooit met mij.”
Tot zijn ontsteltenis vroeg ik kort daarna de echtscheiding aan. Hij begreep niet waarom ik na 20 jaar “plots” wou scheiden. Hij vond dat hij een echtgenoot was geweest, want hij had me nooit geslagen.
Nu, enkele jaren later, zijn mijn wonden genezen. Bovendien hebben mijn littekens deuren geopend naar een nieuw leven, nieuwe kansen en zelfs naar nieuwe, ware liefde. Dus als jij op dit moment in een vergelijkbare situatie zit, zoek dan hulp en zorg ervoor dat je veilig kan vertrekken. Als ik het heb gekund, dan kun jij het ook!
