Alleen ja is ja

De voormalige professor van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) die onlangs werd veroordeeld voor de verkrachting van een studente in 2016, heeft beroep aangetekend. Bij gebrek aan de einduitspraak, maak ik zijn proces hier niet. Ik hoop wel dat mannelijke én vrouwelijke plegers sinds onze nieuwe wetgeving gemakkelijker veroordeeld zullen worden.

Een van de bekendste verkrachtingszaken speelde zich af in Spanje. In 2016 werd daar een 18-jarige vrouw verkracht door vijf mannen, die het met hun Smartphones filmden en de beelden in hun WhatsAppgroep gooiden. De jonge vrouw verzette zich niet, waaruit de advocaten van de beschuldigden concludeerden dat ze geen bezwaar had gehad tegen seks met deze vijf mannen. (Hallo?) De daders werden niet veroordeeld voor verkrachting, maar voor seksueel geweld, wat een lagere straf opleverde. Na straatprotesten maakte het Spaanse Hooggerechtshof het vonnis ongedaan en kregen ze 15 jaar cel voor verkrachting.

De nieuwe, recente Spaanse wet, in de volksmond de "sólo sí es sí"-wet ("alleen ja is ja"), stelt dat er alleen seks kan zijn na instemming, zonder enige interpretatie: seks zonder expliciete goedkeuring is verkrachting en daar staan mogelijke straffen op tot 15 jaar cel.

In Zweden en Denemarken bestond zo’n wet reeds. In België is sinds 1 juni 2022 een vergelijkbare wet van kracht met straffen tot 10 jaar. In Nederland ligt bij de Raad van State een wetsvoorstel op tafel. De wet zou in 2024 in voege treden.

Er worden duizenden klachten per jaar neergelegd over (groeps)verkrachtingen. De meeste worden nooit gemeld, wat betekent dat het echte aantal onnoemelijk veel hoger ligt. 90% van de slachtoffers zijn vrouwen, maar we mogen ook de mannen niet vergeten. Niemand kan zich voorstellen dat een man wordt verkracht en nog minder dat de pleger een vrouw is, maar het gebeurt wel.

 Nog steeds gaan te veel verkrachters vrijuit, maar hopelijk kennen de meeste mensen stilaan het verschil tussen een kopje thee en seks.