Waarom vertrok je niet eerder?

Tja, je gaat toch gewoon weg als je partner je slecht behandelt?

“Ik zou het niet gepikt hebben en zou meteen zijn opgestapt”, beweren velen vol overtuiging en een zelfs beetje verwijtend. “Hoe kun je zo’n idioot zijn?”denken ze daarbij.

Zal ik je vertellen waarom ik 20 jaar bleef? Kort door de bocht: omdat er weinig of geen fysiek geweld was, duurde het heel lang voor ik doorhad dat het partnergeweld was. Mijn man verlegde ook mijn grenzen steeds verder zonder dat ik het merkte, hij isoleerde me, verpletterde op subtiele wijze mijn zelfzekerheid, en switchte voortdurend tussen lief en bruut gedrag. Ook schaamte speelde een zeer belangrijke rol. En uiteindelijk was ik te bang en te uitgeput geworden om nog hulp te gaan zoeken.

Sommige slachtoffers voelen zich bovendien schuldig, willen hun partner niet in de problemen brengen, ze hebben samen kinderen, zijn financieel afhankelijk, weten niet waar ze heen kunnen of nemen de dreiging van dodelijk geweld als ze willen vertrekken serieus. Met reden.

In plaats van te (ver)oordelen zonder zelf door die hel te zijn gegaan, kun je maar beter mededogen hebben en die cruciale hand uitsteken, want dat kan heel het verschil maken. Zelfs tussen leven en dood.